Αξεσουάρ 
Κοστούμια 
Η απομόνωση λόγω κορονοϊού σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. σίγουρα όμως προσφέρει σε όλους όσοι είναι πολύ στο σπίτι μία μοναδική ευκαιρία – εσείς θα την αξιοποιήσετε;
Πολλές ιδέες και συμβουλές δίνονται online για τη διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού, την απαγόρευση κοινωνικής εγγύτητας, των φόβων μας και ότι άλλο προκύπτει υπό τις παρούσες συνθήκες.
Το να είσαι παραγωγικός σε έκτακτες συνθήκες
Μόλις μερικές εβδομάδες οι περισσότεροι βρήκαν χρόνο να μείνουν λίγο περισσότερο στο σπίτι και το διαδίκτυο γέμισε ιδέες πώς να αξιοποιήσουμε εποικοδομητικά το χρόνο κλεισμένοι μέσα στο σπίτι παρά το γεγονός ότι ο κόσμος έξω λίγο πολύ μένει στάσιμος την περίοδο αυτή. Corona-challenge εδώ, corona-challenge εκεί, ο ένας κάνει νηστεία από κάτι συγκεκριμένο, η άλλη έχει διαδικτυακά ραντεβού για δείπνο, κάποιοι ειδικοί μας παροτρύνουν να περπατήσουμε μερικά τετράγωνα παρά την home-office εργασία για να μιμηθούμε την απόσταση που διανύουμε συνήθως για να πάμε στη δουλειά μας ενώ επιμένουν ότι είναι σημαντικό να ντυνόμαστε κάθε μέρα κανονικά ακόμη και αν δε πρόκειται να βγούμε από το σπίτι για να μην έχουμε άσχημη διάθεση, κτλ, κτλ, κτλ…
Ομολογώ ότι οι εξηγήσεις που δίνουν για όλα αυτά έχουν μία λογική, αλλά και πάλι δε με πείθουν γιατί μέσα μου η φωνή του συναισθήματος επιμένει να ρωτά γιατί να κάνω όλα αυτά που υπό κανονικές συνθήκες τα αντιλαμβάνομαι ως πιεστική ρουτίνα και που με εμποδίζουν να αξιοποιήσω με δημιουργικό τρόπο την καλή πρωινή μου διάθεση. Γιατί να μην εργάζομαι με φόρμα ή πιτζάμα αν αυτό με κάνει να νιώθω πιο άνετα; Και για να το διατυπώσω πιο γενικά, γιατί να ψάχνω εναγωνίως challenges να μπουκώσω τον χρόνο που κατ’ εξαίρεση έχω στο σπίτι και που μπορώ μια χαρά να διαλογιστώ, να τα βρω με τον εαυτό μου χωρίς να χάνω τίποτα σημαντικό από τον έξω κόσμο;
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η μοναξιά
Γνωρίζω ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ακριβώς σ’ αυτή την ιδιότητα οφείλουμε την ικανότητα να μιλάμε, να σκεπτόμαστε, όπως και το κάθε ανθρώπινο δημιούργημα που τόσο απολαμβάνουμε. Το να είναι κανείς μόνος αλλά και ταυτόχρονα χαρούμενος είναι ένα challenge από μόνο του. Το παρήγορο της πανδημίας όμως είναι ότι δεν είμαστε πραγματικά μόνοι, όλοι επηρεάστηκαν από την πανδημία, ίσως ποτέ να μην ήμασταν περισσότερο δεμένοι με την κοινή μοίρα απ’ ότι τώρα. Για μένα τουλάχιστον είναι μία σκέψη που με καθησυχάζει και που είναι ότι χρειάζεται για να μπορώ να οπλίζομαι με υπομονή, να αναμένω και να τηρώ τους κανόνες.
Βέβαια κατανοώ και όσους χρειάζονται κάτι να γεμίζουν το χρόνο τους, μιας και έχουμε συνηθίσει όλοι γρήγορους ρυθμούς στην καθημερινότητα. Το να λειτουργούμε, να είμαστε παραγωγικοί, να λαμβάνουμε συνεχώς ανατροφοδότηση από όσους μας περιβάλουν υπό κανονικές συνθήκες είναι η φυσιολογική κατάσταση της ζωής μας και το να εμμένουμε σ’ αυτά μάλλον προσφέρει σε πολλούς μία αίσθηση σιγουριάς και σταθερότητας τη δύσκολη αυτή περίοδο. Απλά θέλω όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η παρούσα κατάσταση (ευτυχώς) είναι μοναδική. Σε λίγο καιρό θα τρέχουμε όπως συνήθως χωρίς να έχουμε ξεκουραστεί αρκετά να προλάβουμε – ντυμένοι με άβολα ρούχα – όλες τις εκκρεμότητες της καθημερινότητας και θα αναζητούμε έναν καλό λόγο για να αποφύγουμε το γυμναστήριο και να βρεθούμε για λίγο με φίλους . Του χρόνου μάλλον τέτοια μέρα οι περισσότεροι θα επιθυμούν διακαώς λίγο φρένο στους συνήθεις ρυθμούς τους και λίγο χρόνο για να ασχοληθούν με τον εαυτό τους. Εξάλλου όλη αυτή η πίεση που έχουμε συνηθίσει είναι η αιτία που δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να καθίσουμε ήσυχα για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Ίσως ο χρόνος στο σπίτι να αποδειχθεί εποικοδομητικός αν καθίσουμε λίγο και σκεφτούμε σοβαρά τη συνηθισμένη μας κατάσταση και όσα θεωρούμε φυσιολογικά…
Χωρίς παρεξήγηση, δεν κατηγορώ κανέναν για τον τρόπο που επιλέγει να περάσει τη δύσκολη αυτή περίοδο, εξάλλου σωστό είναι ότι έχει κανείς ανάγκη. Απλά, ας μην επηρεαζόμαστε από όσα κάνουν οι άλλοι ή επειδή θεωρούμε ότι πρέπει ντε και καλά να ανεβάσουμε κάτι και εμείς στο διαδίκτυο. Εξάλλου, εκεί δεν αναφέρει κανείς το γεγονός ότι εκατομμύρια ανθρώπων ανακαλύπτουν ενδεχομένως νέα αρώματα στο φαγητό που τρώνε τώρα με περισσότερη ησυχία ή η βεβαιότητα που αποκομίζουν ότι δε χρειάζονται τελικά πολλά πολλά για να ζει και να νιώθει κανείς καλά. Όσο για το home-office, εγώ αποφάσισα παρά τις συμβουλές των ειδικών (που δίνονται συνήθως για συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων) να συνεχίσω τις δύο πρώτες ώρες της εργασιακής μου μέρας υπό συνθήκες κορονο-επιδημίας να τις περνάω, χωρίς τύψεις, μπροστά στον φορητό υπολογιστή με φόρμα, νυσταγμένα μάτια και το πρώτο φλιτζάνι καφέ πριν το βούρτσισμα των δοντιών.
