Γιατί επέλεξα δωρητή σπέρματος

«Τα παιδιά δεν περιλαμβάνονται στην εξίσωση»

Τα πρώιμα τριάντα με βρίσκουν ερωτευμένη και έτοιμη για τη δημιουργία της τέλειας οικογένειας. Μόνο που ο σύντροφός μου δεν ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν επιθυμεί παιδιά και για να είμαι ειλικρινείς, αρχικά πείστηκα ότι ούτε και εγώ μάλλον επιθυμώ διακαώς να γίνω μητέρα, οπότε όλα καλά.

Στην πορεία βέβαια, το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει όλο και πιο δυνατά, νιώθω ανικανοποίητη από τη ζωή μου. Κάτι μου λείπει, νιώθω ένα κενό στην καρδιά που κανένας άντρας δε μπορεί να γεμίσει.

Χωρισμός, ταξίδια ανά την Ευρώπη και προς αναζήτηση του εαυτού μου. Δεν θέλω όμως να γίνω μία μητέρα που δε σέβεται τον εαυτό της και που συμβιβάζεται με καταστάσεις υποδεέστερες από αυτές που επιθυμεί μόνο επειδή νιώθει εγωιστικά την ανάγκη να κάνει παιδί. Σιγά σιγά συνειδητοποιώ ότι έχω τη δύναμη να μεγαλώσω μόνη ένα παιδί και ότι δεν υπάρχει λόγος να αναζητώ αγχωμένα τον υποψήφιο τέλειο σύντροφο και πατέρα σε κάθε νέα γνωριμία ενώ ο καιρός περνάει και τα βιολογικά περιθώρια στενεύουν.

Αποχαιρετώ λοιπόν την εικόνα της τέλειας οικογένειας, πράγμα που με αποφόρτισε αρκετά και αρχίζω να αναζητώ άλλες εναλλακτικές. Ενημερώνομαι για το co-parenting, για την υιοθεσία και τέλος για τη δωρεά σπέρματος.

Προετοιμάζομαι να δημιουργήσω μονογονεϊκή οικογένεια

Όσο περισσότερο το σκέφτομαι να γίνω από επιλογή μητέρα που ανατρέφει μόνη της παιδί, τόσο πιο δυνατή γίνεται η απόφασή μου, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, φόβου ή ντροπής και χαίρομαι για την ανανέωση που θα υπάρξει στη ζωή μου. Κάνω λοιπόν περισσότερη οικονομία, μετακομίζω σε ιδιόκτητο σπίτι και αναζητώ υποστηρικτές σε εργασιακό και στο ευρύτερο περιβάλλον. Ευτυχώς μπορώ να προσαρμόσω την εργασία μου στα νέα δεδομένα, να φεύγω λίγο νωρίτερα όταν θα χρειάζεται ή και να δουλεύω από το σπίτι κάποιες φορές.

Μένει μόνο να βρω το κατάλληλο γενετικό υλικό! αναζητώ λοιπόν on-line στις τράπεζες σπέρματος τα προφίλ των υποψήφιων. Συγκριτικά με την αναζήτηση ενός πραγματικού συντρόφου είναι μία υπόθεση πολύ πιο εύκολη γιατί δεν πρέπει να ταιριάζουμε και στην αληθινή ζωή, αρκεί να είναι υγιής και κάπως εμφανίσιμος σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια.

Κάνω το σωστό;

Μετά από εβδομάδες αναζήτησης, η πρώτη απόπειρα να μείνω έγκυος. Προσέρχομαι στο κέντρο με ανάμεικτα συναισθήματα και μέχρι το τέστ εγκυμοσύνης η ψυχική μου διάθεση κυμαίνεται από υστερία μέχρι μεγάλη ανυπομονησία. Η πρώτη αποτυχία με κάνει να αμφιβάλω για την ορθότητα της απόφασής μου, με προβληματίζουν οι οικονομικέ μου αντοχές αλλά και ο χρόνος που απαιτείται. Συναισθηματικά με στηρίζει η μητέρα μου να αντιμετωπίσω τις αποτυχίες και να επικεντρωθώ στο γεγονός ότι η ζωή μου είναι πολύ μεγάλη για να συμβιβαστώ με την αποτυχία.

Μετά από τρεις μήνες και δύο προσπάθειες επιτέλους είμαι έγκυος. Αρχικά αγχώνομαι πολύ για την πορεία της εγκυμοσύνης, όμως ευτυχώς όλα πάνε καλά και εννέα μήνες μετά κρατώ στα χέρια μου το γιό μου.

Τις πρώτες εβδομάδες με βοηθούν πολύ η οικογένειά μου να βρω τους ρυθμούς μου ως μητέρα και στο επόμενο διάστημα λειτουργούν πολύ υποστηρικτικά φίλοι και γνωστοί ή και νέες γνωριμίες που κάνω ως μητέρα πλέον. Γι’ αυτό κι δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ με την έννοια ανατρέφω μόνη μου παιδί, γιατί συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν πάντα άνθρωποι που με υποστηρίζουν και στους οποίους μπορώ να βασιστώ ακόμη και αν απουσιάζει η κλασική παρουσία του πατέρα- συντρόφου.

Άν μετάνιωσα;

Σίγουρα η ζωή μου ως μητέρα είναι διαφορετική απ’ ότι φανταζόμουν ως έφηβη και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το κλασικό μοντέλο οικογένειας δεν υπάρχει λόγος να εκλείψει. ‘όμως σίγουρα δε μετάνιωσα ούτε στιγμή για την απόφασή μου.

Πρόσφατα με ρώτησαν αν επιθυμώ να έχω μία νέα σχέση. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι, με τον όρο όμως ο σύντροφός μου να έχει καλή σχέση με το παιδί μου. Τότε, ναι θα χαρώ πραγματικά για μία ακόμη αλλαγή στη ζωή μου. Μέχρι τότε όμως απολαμβάνω την κάθε στιγμή με το παιδί μου, γιατί κακά τα ψέματα, πάντα θα είναι η πρώτη μου προτεραιότητα!